Wpadki >>> czyli co jest nie tak w scenach serialu . Jak w temacie Proponuję nazywac poszczególne wpadki "Znikająca Tablica" W odcinku "spisek" pod koniec pani KolYńska-Kubiak chce zawieźć pranie do teściów na strych i gdy pan Kubiak wpycha pranie do P70 podchodzi do niego Anioł w celu obstawienia wyniku meczu. Zagrał Zenobiusza Furmana w serialu „Alternatywy 4” krzyżówka. wojciech pokora. Zagrał Zenobiusza Furmana w serialu „Alternatywy 4”. Alternatywy 4 was a Polish comedy TV series that was finished in 1983. Many famous Polish actors appeared in the series. The filming location used in Alternatywy 4 was a residential complex which is still in existence at 3 Grzegorzewska Street in Warsaw, Poland. The series was a satire to the communist rule in Poland, spoken in a way that it passed through communist censorship office. Tak jak później wszyscy Polacy, którzy mierzyli się z problemami ówczesnej rzeczywistości. To był śmiech przez łzy, bo przecież wszyscy żyliśmy wtedy w oparach absurdu. ZOBACZ: Kazimierz Kaczor wspomina „Alternatywy 4” i inne słynne role. „Wtedy mieliśmy wysyp talentów”. Trudno nie dostrzec metafory na ówczesną Alternatywy 4 - obszernie o kultowym serialu Stanisława Barei. Mnóstwo fotografii, informacji i wszystkie dialogi! Alternatywy 4. Furman Zenobiusz; Tylko lokomotywy! „Alternatywy 4” - serial TVP. Perypetie mieszkańców bloku przy ul. Alternatywy 4 na nowym osiedlu w dzielnicy Ursynów w Warszawie (motyw tego samego bloku ze straszącym mieszkaniem nr 13 reżyser wykorzystał także w swym następnym serialu p.t. "Zmiennicy") pochodzących z różnych grup społecznych, oraz TNRGJki. Alternatywy 4 Gatunek serial komediowy Kraj produkcji Polska Oryginalny język polski Główne role Roman WilhelmiBronisław PawlikStanisława CelińskaBożena DykielBolesław PłotnickiWojciech PokoraWitold PyrkoszKazimierz KaczorWiesław GołasJerzy KryszakJanusz GajosMieczysław VoitHanna BieniuszewiczBarbara RachwalskaElżbieta JagielskaJerzy BończakEwa ZiętekZofia CzerwińskaJerzy TurekHalina KowalskaAnna ChitroKrystyna Tkacz Liczba odcinków 9 Liczba serii 1 Produkcja Produkcja Poltel Reżyseria Stanisław Bareja Scenariusz Stanisław BarejaJanusz PłońskiMaciej Rybiński Muzyka Jerzy Matuszkiewicz Zdjęcia Wojciech Jastrzębowski Scenografia Jacek Osadowski Czas trwania odcinka 48–77 min Pierwsza emisja Kraj oryginalnej emisji Polska Data premiery 1986 Stacja telewizyjna Program Pierwszy Telewizji Polskiej Lata emisji 30 września 1986 – 25 listopada 1986 Status zakończony Format obrazu 4:316:9 (zrekonstruowany cyfrowo na kanale TVP HD) Chronologia Kontynuacja Dylematu 5 Powiązane Zmiennicy Multimedia w Wikimedia Commons Cytaty w Wikicytatach Alternatywy 4 – polski serial komediowy z 1983 w reżyserii Stanisława Barei, emitowany premierowo przez Program Pierwszy Telewizji Polskiej od 30 września do 25 listopada 1986. Treścią serialu są zmagania lokatorów tytułowego warszawskiego bloku z gospodarzem Stanisławem Aniołem (Roman Wilhelmi), który w imię własnych ambicji próbuje im utrudnić życie. W zamierzeniu twórców, serial Alternatywy 4 miał przedstawiać zbiorowy portret społeczeństwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na przykładzie mieszkańców bloku osiedlowego w Warszawie. Za scenariusz do Alternatyw 4 odpowiadali Janusz Płoński i Maciej Rybiński, a Bareja uzupełnił scenopis o własne pomysły. Produkcja Alternatyw 4 rozpoczęła się jeszcze przed wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Gdy serial pomimo różnych perturbacji został ukończony w 1983, na skutek działań cenzury jego emisja była wstrzymywana przez ponad trzy lata. Mimo to po Polsce kopie serialu krążyły w nielegalnym obiegu, w postaci nagrań na kasetach wideo. Ostatecznie cenzura ustąpiła, aczkolwiek z oryginalnej wersji na potrzeby premierowej emisji usunięto sceny, które cenzorzy odebrali jako zbyt prześmiewcze i krytyczne względem socjalistycznej rzeczywistości. 13 września 2014 na kanale TVP HD serial miał ponowną premierę w wersji zrekonstruowanej cyfrowo i uzupełnionej o usunięte przez cenzurę sceny, które odnaleziono w archiwach Telewizji Polskiej[1]. Obsada[edytuj | edytuj kod] Z tym tematem związana jest kategoria: Postacie z serialu Alternatywy 4. Role główne[2] Roman Wilhelmi – Stanisław Anioł, gospodarz domu Jerzy Bończak – Krzysztof Manc, konstruktor i wynalazca Stanisława Celińska – Bożena Lewicka, nauczycielka Zofia Czerwińska – Zofia Balcerkowa Bożena Dykiel – Mieczysława „Miećka” Aniołowa Wiesław Gołas – Czesław Majewski vel. „Henryk Gwizdecki” Kazimierz Kaczor – Zygmunt Kotek, dźwigowy Bronisław Pawlik – Dionizy Cichocki Bolesław Płotnicki – Antoni Kierka, emeryt na wózku inwalidzkim Wojciech Pokora – docent Zenobiusz Furman Witold Pyrkosz – Józef Balcerek Mieczysław Voit – profesor Ryszard Dąb-Rozwadowski Hanna Bieniuszewicz – Ewa Majewska, stripteaserka Jerzy Kryszak – lekarz Zdzisław Kołek Barbara Rachwalska – Tekla Wagnerówna, emerytka Role gościnne[2] Elżbieta Jagielska – Majewska Jerzy Turek – Tadeusz Kubiak, księgowy Halina Kowalska – Elżbieta Kolińska-Kubiak, śpiewaczka Ewa Ziętek – Zosia, gospodyni profesora, kochanka Kubiaka Wanda Kozera-Hyży – „Eva 1”, robot kolejkowy Anna Chitro – Kołkowa Krystyna Tkacz – Kotkowa Wojciech Siemion – inżynier Henryk Dominek wynajmujący mieszkanie Ryszard Raduszewski – Abraham Lincoln, czarnoskóry stypendysta z Harvardu Janusz Gajos – Jan Winnicki – działacz partyjny Ewa Milde – Wiesława Winnicka Danuta Kowalska – Jola, narzeczona Winnickiego Gustaw Lutkiewicz – prezes Spółdzielni Mieszkaniowej Tatiana Sosna-Sarno – sekretarka Eugeniusz Robaczewski – Zaręba, prezes Stowarzyszenia „Grunwald” Andrzej Fedorowicz – zastępca prezesa Witold Skaruch – Tadeusz, monter podsłuchów Stanisław Gawlik – poeta rozmawiający z Aniołem w Pułtusku Klemens Mielczarek – listonosz w Pułtusku Zdzisław Rychter – Maniek Marek Frąckowiak – Heniek Czesław Lasota – różdżkarz Tadeusz Pluciński – dyrektor ciepłowni Jacek Fedorowicz – inżynier w ciepłowni Stanisław Bareja – Parys, dzielnicowy Maciej Pietrzyk – tragarz firmy „Węgiełek” Jan Kobuszewski – krętacz wyłudzający mieszkanie od Furmana Witold Dębicki – oszust zbierający datki od mieszkańców Leonard Andrzejewski – kafelkarz w łazience profesora Rozwadowskiego Zbigniew Buczkowski – parkieciarz u Kubiaków Ryszard Pracz – Walasek, przychodzący do prezesa SM Grzegorz Warchoł – dziennikarz telewizyjny Agnieszka Fatyga – prostytutka w restauracji „Kongresowa” Lech Sołuba – kelner w restauracji „Kongresowa” Emil Karewicz – Leberka, sąsiad Balcerka z Targówka, gość weselny Marian Łącz – Władysław Matraszak, kolega Balcerka, grabarz, gość weselny Cezary Julski – Franuś Lewandowski, „fachowiec” – hydraulik, gość weselny Helena Kowalczykowa – gość weselny Teodor Gendera – gość weselny Tadeusz Somogi – gość weselny Bohdana Majda – gość weselny Wojciech Zagórski – gość weselny Wiktor Zborowski – gość weselny Tadeusz Somogi – Wiśniewski „od bramy”, gość weselny Tadeusz Jastrzębowski – chcący zamienić mieszkanie u Furmana, przypadkowy gość weselny Zofia Merle – chcąca zamienić mieszkanie u Furmana, przypadkowy gość weselny Janusz Bylczyński – przewodniczący delegacji burmistrzów świata Sylwester Maciejewski – pan młody na weselu Tomasz Grochoczyński – kumpel Furmana spotkany w restauracji „Kongresowa” Ryszard Pietruski – przedstawiciel spółdzielni mieszkaniowej Andrzej Brzeski – kolega Dionizego Cichockiego z pracy Paweł Unrug – tragarz Jan Orsza-Łukaszewicz – strażnik w parku Włodzimierz Gołaszewski – kochanek Winnickiej Jacek Strzemżalski – listonosz Tadeusz Hanusek – strażnik na „Baker Street” Sławomira Łozińska – pielęgniarka Basia Krystyna Loska – dziennikarka tv Roman Kosierkiewicz – mleczarz Teresa Szmigielówna – kobieta w sklepie mięsnym Lista odcinków[edytuj | edytuj kod] Nr Tytuł Premiera w Polsce Czas trwania 1 Przydział[2] 30 września 1986 59 min Lokal spółdzielni mieszkaniowej oblegają kandydaci ubiegający się o przydział mieszkania. Przyjazd ekipy telewizyjnej powoduje, że wywieszona zostaje lista osób, które otrzymają własne mieszkanie. Spośród oczekujących przypadkowo wybrany zostaje Dionizy Cichocki, którego nie ma na liście, ale który pod przymusem reporterów odgrywa rolę szczęśliwca. Komisja z wiadomością o przydziale udaje się do Antoniego Kierki, z którym w nowym bloku mają zamieszkać jego krewni. Przydział otrzymuje także Stanisław Anioł – dotychczasowy Kierownik Wydziału Kultury Miejskiego Komitetu PZPR w Pułtusku, który zostaje gospodarzem bloku. Anioł ogłasza jednak wszystkim, że oddelegowano go na wysokie stanowisko w Warszawie. Z otrzymanego mieszkania jest zupełnie niezadowolony Józef Balcerek, alkoholik mieszkający w starej ruderze na Pradze. 2 Przeprowadzka[2] 7 października 1986 52 min Mimo otrzymanych przydziałów członkowie spółdzielni wciąż nie mogą doczekać się budowy ich bloku. Dzięki wspólnym wysiłkom przyszłych mieszkańców i koneksjom dźwigowego Kotka załatwione zostaje jednak przyśpieszenie prac. Blok zostaje oddany do użytku na urodziny prezesa spółdzielni. Kolejni lokatorzy pod nadzorem Anioła zaczynają wprowadzać się do swoich mieszkań. Tymczasem okazuje się, że Kotek otrzymał przydział na to samo mieszkanie, co lekarz Kołek. Wobec tego obaj muszą mieszkać w tym samym lokalu. W mieszkaniu opozycjonisty prof. Rozwadowskiego, który także otrzymał przydział, założony zostaje podsłuch, jednakże miejsce w jego mieszkaniu przypada docentowi Furmanowi, parającego się też myślistwem. Pod nowy blok przyjeżdża kondukt żałobny; wdowa przywozi trumnę ze zwłokami swojego męża, który nie zdołał otrzymać mieszkania w nowym bloku. 3 Pierwsza noc[2] 14 października 1986 51 min Radni, podczas wspólnej debaty, ustalają nazwę nowej ulicy: Alternatywy. Do bloku wprowadzają się kolejni lokatorzy. Nauczycielka Lewicka do pomocy w przeprowadzce angażuje dzieci ze swojej klasy, a w nowym bloku zaprzyjaźnia się z docentem Furmanem. Tymczasem Balcerek pod przymusem dzielnicowego zostaje wraz z rodziną siłą przeniesiony do nowego mieszkania. Rozmowę docenta z nauczycielką podsłuchują tajniacy, omyłkowo wskazując go jako groźnego przestępcę. Zdesperowany Cichocki dzięki pomocy kolegów podających się za ekipę telewizyjną otrzymuje upragniony przydział po rozmowie z Aniołem. 4 Profesjonaliści[2] 21 października 1986 58 min Cichocki, mimo że nie otrzymał jeszcze oficjalnie kluczy, porządkuje swoje przyszłe mieszkanie. Anioł rozpoczyna inwigilację lokatorów; czyta nawet ich listy. Tymczasem niespełniona śpiewaczka Kubiak-Kolińska skarży się na hałasy, które uniemożliwiają jej ćwiczenia głosu. Z zemsty na sąsiadach zleca wykonanie wszelkich prac w swoim domu w czasie ciszy nocnej. U prezesa spółdzielni zjawia się partyjny prominent Jan Winnicki, który prosi o przydzielenie mu lokalu. W zamian za talony na samochód Prezes Spółdzielni oferuje mu mieszkanie Cichockiego, spławiając tego ostatniego pod pretekstem, iż ten nie złożył wszystkich dokumentów. Okazuje się również, że do jednego z mieszkań zapomniano wstawić drzwi wejściowe. Kołek wykorzystuje zaistniałą sytuację, urządzając się z żoną w oficjalnie niezamieszkanym lokum. 5 20-ty stopień zasilania[2] 28 października 1986 56 min Z powodu ponoszonych strat elektrownia odcina dostawy prądu na Ursynów. Pojawiają się również problemy z gazem i ciepłą wodą. Lokatorzy próbują przezwyciężyć te problemy. Gdy Winnicki wraca do mieszkania byłej żony, mieszkańcy obmyślają plan działania. Kotek przewozi dźwigiem starą lokomotywę parową, podczas gdy inżynier Manc podłącza ją do węzła w piwnicy. Mieszkańcy znów cieszą się dostawami ciepła do mieszkań. Anioł organizuje kabaret złożony z mieszkańców bloku, przygotowując ich na najbliższy festiwal w Polanicy. Inżynier Dominek wynajmuje swoje mieszkanie czarnoskóremu studentowi Harvardu, Abrahamowi Lincolnowi, któremu Anioł zleca przekopanie terenu wokół bloku. 6 Gołębie[2] 4 listopada 1986 59 min Stanisław Anioł nieustannie organizuje czyny społeczne, zebrania oraz próby chóru. Nie uczestniczy w nich jedynie Balcerek, zajęty swoimi gołębiami. Anioł wysyła mu więc spreparowane wezwanie na kurację odwykową. Gospodarz domu, powołując się na własne znajomości, obiecuje wezwanie unieważnić pod warunkiem, że Balcerek będzie brał udział we wszystkich pracach organizowanych przez Anioła. Tymczasem konstruktor Manc nieustannie pracuje nad swoim robotem kolejkowym. Czuwający nad życiem mieszkańców Anioł coraz bardziej interesuje się Ewą Majewską, próbując dociec, czemu ona znika nocą z domu. Anioł zmusza docenta Furmana do śledzenia dziewczyny. 7 Spisek[2] 11 listopada 1986 55 min Mieszkańcy bloku buntują się przeciwko swojemu gospodarzowi, ponieważ nie znoszą ciągłych „czynów społecznych”. Majewski, Balcerek, Kołek, Kotek i profesor Dąb-Rozwadowski organizują spisek na rzecz odwołania Anioła. Kierują pismo do prezesa spółdzielni, lecz niczego nie mogą zdziałać w tej sprawie. W międzyczasie Manc kończy prace nad swoim robotem, mając nadzieję, że sprawdzi jego działanie w pobliskim sklepie mięsnym. W bloku ponownie dochodzi do przerw w dostawach prądu. Wystraszona nauczycielka Bożenka spędza noc u docenta Furmana. 8 Wesele[2] 18 listopada 1986 56 min Józef Balcerek organizuje w swoim mieszkaniu wesele dla krewnej Hani, zapraszając jedynie rodzinę. Podczas uroczystości nagle zaczyna przeciekać sufit. Interwencja jednego z gości weselnych, Franusia, przerywa dostawy wody w całym bloku, przez co do Balcerka schodzą się wszyscy sąsiedzi. Mają nadzieję na obejrzenie ważnego meczu w telewizji, ale Anioł zwołuje próbę chóru i wyłącza w całym bloku prąd. Nieoczekiwanie zjawia się jednak Winnicki, który ma w mieszkaniu telewizor tranzystorowy i zaprasza wszystkich do siebie. Na meczu nieobecny jest jedynie docent Furman, który odkrywa prawdziwą profesję Majewskiej – striptizerki w „Kongresowej”. 9 Upadek[2] 25 listopada 1986 77 min Towarzysz Winnicki wyjeżdża tymczasowo za granicę, powierzając klucze do swojego mieszkania Aniołowi. Ten zwiedza lokal partyjnego dygnitarza. Odbierając przypadkowo telefon, dowiaduje się o przyjeździe światowej delegacji burmistrzów do Warszawy. Anioł zamierza wykorzystać okazję i wskazuje do uroczystego powitania blok przy Alternatywy 4. Rozpoczyna też wielkie przygotowania; organizuje Klub Lokatorów i olbrzymie dekoracje. Mieszkańcy bloku mszczą się jednak na gospodarzu i w decydującym momencie przemieniają swój blok w ruderę, gdzie panoszy się przestępczość. Zagraniczni goście uciekają w popłochu. Nowym gospodarzem bloku zostaje Cichocki, który otrzymuje również własne mieszkanie. Cichocki dowiaduje się jednak, że Anioł – mimo blamażu – awansuje na stanowisko kierownika osiedla. Produkcja[edytuj | edytuj kod] Pomysł na Alternatywy 4 narodził się jesienią 1979 roku, kiedy scenarzysta Maciej Rybiński z okazji odbioru kluczy do nowego mieszkania na Okęciu postanowił stworzyć scenariusz do filmu obrazującego społeczeństwo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na przykładzie mieszkańców jednego bloku osiedlowego. Początkowo serial miał nosić nazwę Nasz dom, a Rybiński przy tworzeniu scenariusza współpracował z Januszem Płońskim. Gdy rządy Edwarda Gierka w Polsce chyliły się ku końcowi, realizacji Naszego domu podjął się Stanisław Bareja. Projektem na fali solidarnościowej odwilży zainteresowała się Telewizja Polska, która po sukcesie Misia zezwoliła Barei na rozpoczęcie realizacji serialu[3]. Pomysł na Nasz dom entuzjastycznie przyjął kierownik Zespołu Filmowego „Perspektywa” Janusz Morgenstern[3]. Jesienią 1981 roku, opierając się na scenariuszu Rybińskiego i Płońskiego, Bareja przygotował scenopis z dodanymi własnymi pomysłami, zatytułowany Stanisław Anioł. Początkowo Bareja zamierzał nakręcić sześć odcinków o długości 22–25 minut. Jednakże konstrukcja serialu ewoluowała. Ostatecznie Bareja podzielił serial na dziewięć odcinków[4]. Niebawem również zmienił tytuł serialu na Alternatywy 4, tłumacząc Rybińskiemu, że Polska, jako „kraj na rozstaju dróg”, ma cztery alternatywy (lewo – prawo – góra – dół)[5]. Dozorca Stanisław Anioł (nazwa ironiczna) był z kolei nawiązaniem do wszechobecnej kontroli obywateli przez państwo, albowiem gospodarze budynków w PRL-u często współpracowali z Milicją Obywatelską oraz Służbą Bezpieczeństwa. Pierwowzorem Anioła był Albin Siwak, aparatczyk związany z frakcją moczarowców, który błyskawicznie zrobił karierę polityczną[6]. Początkowo Bareja w roli Anioła widział Ludwika Paka lub Stanisława Tyma, lecz drugi reżyser Andrzej Swat i Violette Buhl podsunęli mu pomysł na obsadzenie w tej roli Romana Wilhelmiego. Wilhelmi znany był wcześniej przede wszystkim z serialu Kariera Nikodema Dyzmy, gdzie grał rolę tytułową. Jak opowiadał Bareja, Wilhelmi cieszył się, że może zagrać osobę inną aniżeli „ponurzy intelektualiści lub brutale”[7]. Do kolejnych kluczowych ról Bareja zaangażował Bożenę Dykiel, Halinę Kowalską, Jerzego Turka, Janusza Gajosa, Mieczysława Voita, Gustawa Lutkiewicza, Jacka Fedorowicza oraz Witolda Pyrkosza; obowiązkowo na srebrnym ekranie pojawili się również stali współpracownicy reżysera: Wojciech Pokora, Bronisław Pawlik, Jan Kobuszewski oraz Wiesław Gołas[8]. W roli czarnoskórego doktoranta Harvardu reżyser obsadził pokrytego ciemnym płynem Ryszarda Raduszewskiego. Rolę robota kolejkowego Ewy-1 odegrała aktorka teatru pantomimy Studia Kineo, Wanda Kozera-Hyży[9]. Zdjęcia do Alternatyw 4 rozpoczęły się 9 grudnia 1981 roku, we wnętrzu rudery na Pradze; następne sceny kręcono w telewizyjnym atelier imitującym siedzibę dyrektora spółdzielni. Prace zdjęciowe zostały jednak przerwane 13 grudnia 1981 roku, kiedy ogłoszono stan wojenny w Polsce[10]. W styczniu 1982 roku Bareja przeszedł dodatkowo zawał serca[11]. Miesiąc później wszczęto ponownie prace nad serialem, jednak pod ścisłą kontrolą władz. Operator zdjęć Wojciech Jastrzębowski, ze względu na działalność opozycyjną jego brata Jerzego Jastrzębowskiego, został wezwany na przesłuchanie do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Ministerstwo próbowało wywrzeć naciski na Bareję, aby zmienić operatora. Bareja jednak wybronił Jastrzębowskiego, tłumacząc, że brak operatora w trakcie okresu zdjęciowego to „marnotrawstwo państwowych pieniędzy”[12]. W czasie, gdy kręcono serial, znaczna część środowiska aktorów bojkotowała występy w telewizji, jednak sam Bareja, działający w „Solidarności”, otrzymał od tej organizacji „dyspensę od bojkotu”[13]. Ekipa filmowa zajmowała w budynku telewizji halę L-2, w bezpośrednim sąsiedztwie hali zajmowanej przez strzegące tej instytucji wojsko[11]. Podczas okresu zdjęciowego Alternatyw 4 reżyser zastosował nowatorską technikę zdjęć we wnętrzach, opartą na master shotach oraz przebitkach[14]. Na potrzeby zdjęć Jastrzębowski wykorzystał lekką kamerę telewizyjną Arrilflex 16 SR1[14]. Prace przyśpieszyły wraz z nadejściem wiosny 1982 roku[15], a już latem tego samego roku zakończył się okres zdjęciowy filmu[16]. Zmontowany materiał na wniosek Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, a także opiekuna artystycznego Jerzego Bossaka, poddano cenzurze. Bossaka uraziła scena wypowiedzi towarzysza Winnickiego o technikach manipulacji za pomocą mediów, ponadto dokumentalista zalecał Barei wprowadzenie moralizatorskiego zakończenia[17]. Cenzura skierowała do usunięcia kilkanaście scen, w tym dotyczącą zakładania pluskiew w mieszkaniu opozycjonisty Dąb-Rozwadowskiego[17]. Po czterech kolaudacjach Bareja wciąż napotykał na przeszkody w skierowaniu serialu do emisji telewizyjnej. Jednakże nieoficjalne kopie serialu już na przełomie lat 1985 i 1986 zaczęły krążyć po Warszawie na kasetach wideo. Na wieść o przeciekach Telewizja Polska zdecydowała się ostatecznie rozpocząć oficjalną emisję serialu. 30 września 1986 roku na kanale TP1 puszczono pierwszy odcinek Alternatyw 4, oglądany szacunkowo przez kilkanaście milionów widzów[18]. Odbiór[edytuj | edytuj kod] Serial Alternatywy 4, ze względu na bezlitosną krytykę rzeczywistości późnego PRL-u, zebrał w prasie negatywne recenzje. Padały zarzuty braku spójności, słabej konstrukcji fabuły oraz chaotycznego montażu[19]. Film jednak cieszył się wielkim powodzeniem wśród widzów, częściowo ze względu na przemycane przez reżysera aluzje do mrocznych wydarzeń historycznych[19]. Przykładowo, w serialu docent Furman wspominał, że jeden syjonista wyjechał do Harvardu, co było nawiązaniem do przymusowej emigracji Leszka Kołakowskiego po Marcu 1968[20]. Inna kwestia docenta, iż wyjechał on do Radomia, była z kolei aluzją do tłumionego radomskiego strajku robotników w 1976 oraz momentu powstania Komitetu Obrony Robotników[20]. W serialu Alternatywy 4 odnajdowano również nawiązania do zbrodni katyńskiej, o której Bareja dowiedział się za sprawą sprowadzonej z Londynu książki Stanisława Swianiewicza W cieniu Katynia[20]. Swianiewicz był świadkiem strzałów w lesie katyńskim i cudem uniknął śmierci[20]. W filmie jeden z bohaterów, Henryk Majewski, opowiada profesorowi Rozwadowskiemu o tym, jak cudem uniknął egzekucji w hitlerowskim obozie koncentracyjnym, tyle że wypowiedź Majewskiego jest w niewielkim stopniu zmienioną wersją wspomnień Swianiewicza[21]. Po transformacji systemowej w Polsce opinie krytyków o serialu Alternatywy 4 ulegały zmianie. Adrian Szczypiński z portalu pisał, że „serial Barei jest nieodmiennym od lat gwarantem rozśmieszania na najwyższym poziomie, podlanym nostalgicznym sosem PRL-u”[22]. Zofia Mioduszewska w tekście dla „Kwartalnika Filmowego” argumentowała, że Alternatywy 4, tak jak Czterdziestolatek Jerzego Gruzy z ubiegłej dekady, wydobywa „instytucjonalny aspekt codziennej rzeczywistości PRL-u w jej absurdalnych, surrealistycznych przejawach”[23]. Dorota Ostrowska przekonywała, iż „Alternatywy 4 pokazują, że państwu nigdy nie udało się przezwyciężyć problemów mieszkaniowych, z którymi zaczęło się borykać po II wojnie światowej”[24]. Co więcej, zdaniem Ostrowskiej serial stanowił „krytykę budowy socjalizmu jako takiego w Polsce”, albowiem w Alternatywach 4 robotnicy nie wykonują heroicznej pracy, ale są pogrążeni w marazmie; bloków nie buduje się zgodnie z planem, za to ich wznoszenie niemiłosiernie przedłuża się w czasie[24]. Kontynuacja[edytuj | edytuj kod] W sierpniu 2006 roku rozpoczęto zdjęcia do 13-odcinkowego serialu Dylematu 5, kontynuacji serialu Alternatywy 4. Początkowo reżyserem miał być Wojciech Smarzowski, ale ostatecznie został nim Grzegorz Warchoł (redaktor tv w serialu Alternatywy 4)[25]. Emisja pierwszego odcinka odbyła się 1 maja 2007 roku w TVP1. Ostatecznie z powodu bardzo negatywnego odbioru serialu wyemitowano tylko trzy odcinki Dylematu 5[25]. Upamiętnienie serialu[edytuj | edytuj kod] W styczniu 2005 roku Rada Warszawy nadała ulicy w dzielnicy Ursynów nazwę Alternatywy[26]. Na budynku przy ul. Marii Grzegorzewskiej 3 (52°08′59″N 21°03′22″E/52,149722 21,056111) na ursynowskim osiedlu Na Skraju, w którym kręcono część zdjęć, znajduje się tabliczka adresowa z jego „filmowym” adresem (d. Alternatywy 4)[27]. Mural przedstawiający Stanisława Anioła na bocznej ścianie budynku przy ul. Kazury 10[28] oraz dwa murale przy ul. Grzegorzewskiej 1 i 3 przedstawiające bohaterów i mapę fragmentu Ursynowa z zaznaczonymi na niej niektórymi, charakterystycznymi scenami z serialu[29]. Galeria[edytuj | edytuj kod] Filmowa ulica Alternatywy 4 przy ulicy Grzegorzewskiej 3 na Ursynowie Blok przy ulicy Grzegorzewskiej 3 od strony ulicy Cynamonowej Tabliczka adresowa z „filmowym” adresem na budynku przy ulicy Grzegorzewskiej 3 Mural upamiętniający Stanisława Anioła (Roman Wilhelmi) przy ulicy Kazury 10 w Warszawie Mural upamiętniający Józefa Balcerka (Witold Pyrkosz) przy ulicy Naczelnikowskiej 50 w Warszawie Zobacz też[edytuj | edytuj kod] Dylematu 5 Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ „Alternatywy 4” bez cenzury już wkrótce na ekranach, 11 września 2014 [dostęp 2022-02-03]. ↑ a b c d e f g h i j k Alternatywy 4 w bazie ↑ a b Replewicz 2009 ↓, s. 252. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 254. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 256–257. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 258. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 259. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 260–261. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 262. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 264–265. ↑ a b Replewicz 2009 ↓, s. 268. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 268–269. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 267. ↑ a b Replewicz 2009 ↓, s. 270. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 271. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 272. ↑ a b Replewicz 2009 ↓, s. 280. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 284–285. ↑ a b Ryszarda Wojciechowska, „Alternatywy 4": Ten serial wciąż bawi, 4 lipca 2021 [dostęp 2021-10-02]. ↑ a b c d Ryszarda Wojciechowska, 35 lat od premiery serialu „Alternatywy 4". Końcowa scena miała wypaść, a Anioła miał grać inny aktor, Dziennik Bałtycki, 4 lipca 2021 [dostęp 2021-10-02]. ↑ Replewicz 2009 ↓, s. 275. ↑ Adrian Szczypiński, Alternatywy 4, 11 stycznia 2017 [dostęp 2021-10-02]. ↑ Zofia Mioduszewska, Społeczna architektura blokowisk, „Kwartalnik Filmowy” (56), 2006, s. 154. ↑ a b Dorota Ostrowska, The Carnival of the Absurd: Stanisław Bareja’s Alternatywy 4 and Polish Television in the 1980s., [w:] Timothy Havens, Anikó Imre, Katalin Lustyik (red.), Popular Television in Eastern Europe During and Since Socialism, London and New York: Routledge, 2012, s. 76. ↑ a b TVP: nie powstanie serial 'Dylematu 5', [dostęp 2021-10-01]. ↑ Uchwała Nr XLV/1114/2005 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 27 stycznia 2005 r. w sprawie nadania nazwy ulicom w Dzielnicy Ursynów Warszawy. „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”. poz. 55 nr 1356, 2005. ↑ Co nam zostało po „Alternatywach 4"?, 30 września 2019 [dostęp 2021-10-01]. ↑ Konrad Wojciechowski. Bareja znów kręci na Ursynowie. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 24–26 grudnia 2018. ↑ Kacper Sulowski. Anioł wrócił na Alternatywy 4. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 28–29 grudnia 2019. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Maciej Replewicz, Stanisław Bareja. Król krzywego zwierciadła, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2009, s. 215–248, 416–418, ISBN 978-83-7506-387-5, OCLC 751360119. Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Alternatywy 4 w bazie IMDb (ang.) Alternatywy 4 w bazie Filmweb Alternatywy 4 w bazie Alternatywy 4 w Internetowej Bazie Filmowej ( Serial dostępny na stronach TVP Obszerna strona o serialu Odcinki serialu w VOD TVP – odc. 1 – Przydział • odc. 2 – Przeprowadzka • odc. 3 – Pierwsza noc • odc. 4 – Profesjonaliści • odc. 5 – Dwudziesty stopień zasilania • odc. 6 – Gołębie • odc. 7 – Spisek • odc. 8 – Wesele • odc. 9 – Upadek pde Czym jest docent? Co znaczy docent? docent samodzielny pracownik naukowy Wyraz docent posiada 21 definicji: 1. docent-adiunkt po awansie 2. docent-doktor po habilitacji 3. docent-między doktorem a profesorem 4. docent-o krok od tytułu profesora 5. docent-samodzielny pracownik naukowy 6. docent-stanowisko nadawane po habilitacji 7. docent-stanowisko samodzielnego pracownika naukowego w szkołach wyższych 8. docent-tytuł naukowy 9. docent-zastępca profesora 10. docent-Furman z serialu „Alternatywy 4” 11. docent-Samodzielny pracownik naukowy mający prawo wykładania na wyższej uczelni 12. docent-Stanowisko w instytucie naukowym 13. docent-Stanowisko w szkołach wyższych i instytucjach naukowych 14. docent-Stopień naukowy 15. docent-Stopień naukowy nadawany dawnej doktorowi 16. docent-Tytuł naukowy Zenobiusza Furmana (rola Wojciecha Pokory w serialu „Alternatywy 4”) 17. docent-Zenobiusz Furman z serialu „Alternatywy 4” (rola Wojciecha Pokory) 18. docent-asystent po awansie 19. docent-sampdzielny pracownik naukowy 20. docent-stanowisko na uczelni wyższe od adiunkta 21. docent-osoba zajmująca to stanowisko Zobacz wszystkie definicje Zapisz się w historii świata :) docent Podaj poprawny adres email * pola obowiązkowe. Twoje imię/nick jako autora wyświetlone będzie przy definicji. Powiedz docent: Odmiany: docentom, docentami, docentach, docenta, docentowi, docentem, docencie, docenci, docenty, docentów, Zobacz synonimy słowa docent Zobacz podział na sylaby słowa docent Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa docent Zobacz anagramy i słowa z liter docent Tłumaczenie wyrazu docent: reader leser чытач leser dochmius tłumaczenie użytkowników lub automatyczne Cytaty ze słowem docent „Jak pan docent spędził Boże Narodzenie?” Takie pytanie zadano podobno w latach siedemdziesiątych pewnemu uczonemu krakowskiemu, który [...] wielbił uparcie i otwarcie geniusz gospodarczy Józefa Stalina., źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia pan docent spędził Boże Narodzenie?” Takie pytanie zadano podobno w latach siedemdziesiątych pewnemu uczonemu krakowskiemu, który [...] wielbił uparcie i otwarcie geniusz gospodarczy Józefa Stalina., źródło: NKJP: Pochwała naiwności, Dziennik Polski, 1998-12-24„Jak pan docent spędził Boże Narodzenie?” Takie pytanie zadano podobno w latach siedemdziesiątych pewnemu uczonemu krakowskiemu, który [...] wielbił uparcie i otwarcie geniusz gospodarczy Józefa Stalina., źródło: NKJP: Jak sen kardiologa, Dziennik Polski, 2001-09-21 „Jak pan docent spędził Boże Narodzenie?” Takie pytanie zadano podobno w latach siedemdziesiątych pewnemu uczonemu krakowskiemu, który [...] wielbił uparcie i otwarcie geniusz gospodarczy Józefa Stalina., źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Dyktatura ciemniaków, Gazeta Wyborcza, 1992-09-04„Jak pan docent spędził Boże Narodzenie?” Takie pytanie zadano podobno w latach siedemdziesiątych pewnemu uczonemu krakowskiemu, który [...] wielbił uparcie i otwarcie geniusz gospodarczy Józefa Stalina., źródło: NKJP: Olchowa i olchowski ród, Dziennik Polski, 2001-10-27 Delta Oscar Charlie Echo November Tango Zapis słowa docent od tyłu tnecod Popularność wyrazu docent Inne słowa na literę d dominikanki , Dalęcinko , Damazowie , delegatura , dwudziestotrzyletni , deskorolkowy , dolina , dobczycki , Drążkówka , Darłowo , dydelfowaty , dżibutyjski , drygliwość , damuleńka , Durok , drgać , datować , designerka , Dobrogostowo , derrik , Zobacz wszystkie słowa na literę d. Inne słowa alfabetycznie Z Wikipedii Współrzędne: 52°08'59" N 21°03'22" E Alternatywy 4 Gatunek Komedia obyczajowa Kraj produkcji Polska Język polski Główne role Roman Wilhelmi Bronisław Pawlik Stanisława Celińska Bożena Dykiel Wojciech Pokora Witold Pyrkosz Kazimierz Kaczor Wiesław Gołas Jerzy Kryszak Janusz Gajos Data premiery 30 września, 1986 (Polska) Liczba odcinków 9 Czas trwania odcinka ok. 55 min (odcinek) Produkcja Reżyseria Stanisław Bareja Scenariusz Stanisław Bareja Janusz Płoński Maciej Rybiński Muzyka Jerzy Matuszkiewicz Zdjęcia Wojciech Jastrzębowski (filmowiec)Wojciech Jastrzębowski Scenografia Jacek Osadowski Alternatywy 4 - polski serial telewizyjny z 1983 w reż. Stanisława Barei, współscenarzyści Janusz Płoński i Maciej Rybiński. Mimo, że serial ukończono w 1983, to pierwsza emisja nastąpiła dopiero w 1986 na skutek działań komunistycznej cenzury w PRL. Opowiada o perypetiach mieszkańców bloku (motyw tego bloku ze straszącym mieszkaniem nr 13 wykorzystano także w serialu telewizyjnym Zmiennicy) przy ul. Alternatywy 4 na nowym osiedlu w dzielnicy Ursynów w Warszawie (za scenerię posłużył budynek przy ul. Marii Grzegorzewskiej 3, współrzędne: 52°8'59''N 21°3'22''E) pochodzących z różnych grup społecznych oraz przebiegłego gospodarza domu. W sposób zawoalowany, z obawy przed ingerencją cenzury, przedstawia warunki życia społecznego i stosunki międzyludzkie w PRL-u lat 80. Przez wielu uważany za serial kultowy. W 2006 zakończono (po 6 latach) budowę bloku przy prawdziwej ul. Alternatywy 4, znajdującej się za warszawskim Centrum Onkologii (dzielnica Ursynów). W bloku funkcjonuje sklep o nawiązującej do filmu nazwie "U Anioła". W sierpniu 2006 rozpoczęto zdjęcia do 13-odcinkowego serialu telewizyjnego Dylematu 5, kontynuacji serialu Alternatywy 4. Początkowo reżyserem miał być Wojciech Smarzowski, ale ostatecznie został nim Grzegorz Warchoł (redaktor tv w serialu Alternatywy 4). Emisja 1 odcinka odbyła się 1 maja 2007 w TVP1 o W ostateczności jednak odbyła się emisja tylko trzech pierwszych odcinków z powodu ogólnej krytyki kontynuacji serialu. Spis treści 1 Odcinki 2 Motto Serialu 3 Obsada 4 Linki zewnętrzne [edytuj] Odcinki Przydział Przeprowadzka Pierwsza noc Profesjonaliści 20. stopień zasilania Gołębie Spisek Wesele Upadek [edytuj] Motto Serialu Nad wszystkim czuwa gospodarz domu Nie da on krzywdy zrobić nikomu Wszystkim pomoże o każdej porze O, mój Boże! [edytuj] Obsada Roman Wilhelmi (Stanisław Anioł, gospodarz domu) Bożena Dykiel (Miećka Aniołowa, żona) Bolesław Płotnicki (Antoni Kierka, emeryt na wózku inwalidzkim) Barbara Rachwalska (Tekla Wagnerówna, emerytka) Wiesław Gołas (Majewski, vel. "Henryk Gwizdecki") Elżbieta Jagielska (Majewska, żona) Hanna Bieniuszewicz (Ewa Majewska, stripteaserka) Witold Pyrkosz (Józef Balcerek) Zofia Czerwińska (Zofia Balcerkowa, żona) Jerzy Turek (Tadeusz Kubiak, buchalter) Halina Kowalska (Kolińska-Kubiak, żona, śpiewaczka) Wojciech Pokora (docent Zenobiusz Furman) Stanisława Celińska (Bożena Lewicka, nauczycielka) Mieczysław Voit (profesor Ryszard Dąb-Rozwadowski) Ewa Ziętek (Zosia, gospodyni profesora, kochanka Kubiaka) Jerzy Bończak (Marek Manc, konstruktor i wynalazca) W. Kozera-Hyży ("Eva 1", robot kolejkowy) Jerzy Kryszak (lekarz Zdzisław Kołek) Anna Chitro (Kołkowa, żona) Kazimierz Kaczor (Zygmunt Kotek, dźwigowy) Krystyna Tkacz (Kotkowa, żona) Wojciech Siemion (inżynier Dominek wynajmujący mieszkanie) Ryszard Raduszewski (Murzyn Abraham Lincoln, stypendysta z Harvardu) Janusz Gajos (Jan Winnicki, towarzysz) Ewa Milde (Winnicka, żona) Danuta Kowalska (Jola, narzeczona) Gustaw Lutkiewicz (prezes Spółdzielni Mieszkaniowej) Tatiana Sosna-Sarno (sekretarka) Bronisław Pawlik (Dionizy Cichocki) Inni Stanisław Gawlik (poeta zaangażowany rozmawiający z Aniołem w Pułtusku) Klemens Mielczarek (listonosz w Pułtusku) Zdzisław Rychter (Maniek, pan majster) Marek Frąckowiak (Heniek, robotnik) Czesław Lasota (różdżkarz) Tadeusz Pluciński (dyrektor ciepłowni) Jacek Fedorowicz (inżynier w ciepłowni) Stanisław Bareja (Parys, dzielnicowy, "rozumiemy się?") Maciej Pietrzyk (tragarz z firmy Węgiełek) Jan Kobuszewski (krętacz wyłudzający mieszkanie od Furmana) Witold Dębicki (oszust zbierający datki od mieszkańców) Leonard Andrzejewski (kafelkarz w łazience profesora Rozwadowskiego) Zbigniew Buczkowski (parkieciarz u Kubiaków) Ryszard Pracz (Walasek, przychodzący do prezesa SM) Grzegorz Warchoł (redaktor tv) Agnieszka Fatyga (prostytutka w restauracji "Kongresowa") Emil Karewicz (Leberka, sąsiad Balcerka z Targówka, gość weselny) Marian Łącz (Władysław Matraszak, kolega Balcerka, grabarz, gość weselny) Cezary Julski (Franuś Lewandowski, "fachowiec" hydraulik, gość weselny) Helena Kowalczykowa (gość weselny) Wojciech Zagórski (gość weselny) Wiktor Zborowski (gość weselny) Tadeusz Somogi (Wiśniewski "od bramy", gość weselny) Tadeusz Jastrzębowski (chcący zamienić mieszkanie u Furmana, przypadkowy gość weselny) Zofia Merle (chcąca zamienić mieszkanie u Furmana, przypadkowy gość weselny) Janusz Bylczyński (przewodniczący delegacji burmistrzów świata) Stowarzyszenie "Grunwald" Eugeniusz Robaczewski ( reżyser, prezes) Andrzej Fedorowicz (zastępca prezesa) Witold Skaruch (Tadeusz, monter podsłuchów) [edytuj] Linki zewnętrzne O serialu w Klubie Miłośników Filmu Strona o serialu Alternatywy 4 Alternatywy 4 w bazie ≡ Start Kontakt Definicja do krzyżówki Długość 🔔 Wyszukiwarka haseł do krzyżówek pozwala na wyszukanie hasła i odpowiedzi do krzyżówek. Wpisz szukane "Definicja" lub pole litery "Hasło w krzyżówce" i kliknij "Szukaj"! ⚐ Uściślij rozwiązanie według liczby liter Wszyscy3678914 Mamy 9 rozwiązań Hasło Długość docent6 pokora6 zenobiusz9 wojciechpokora14 klusek6 jan3 kowalski8 bozena6 lewicka7 Podobne krzyżówki ... Zenobiusz Furman ... Zenobiusz Furman, myśliwy z klatki Anioła zenobiusz, justyn, malutki mały Zenobiuszeczek, gdy dorośnie mały Zenobiuszek, gdy dorośnie mały Zenobiuszuś, gdy dorośnie oficjalnie do Zenobiuszeczka oficjalnie do Zenobiuszka Dodaj nowe hasło do słownikaDzięki tobie baza definicji może zostać wzbogacona, wystarczy wypełnić definicje w formularzu. Definicje zostaną następnie dodane do słownika, aby pomóc przyszłym użytkownikom Internetu utknąć w siatce definicji.

zenobiusz furman z serialu alternatywy 4